Resim sanatının devingenliğine nokta koymuş ukrayna-rusya ortak yapımı bir ressam Malevich..Sanat çevrelerinin önce öfkesini sonra hayranlığını kazanır,adı oluşturmacılıkla anılsa da süprematizm,yani nesnesiz dünya fikrinin kurucusu.
Hiçliği suratınıza kusan sıfır-biçim isimli bir çalışması var..beyaz fon üzerine koskoca siyah bir kare..dört köşe,yalın,yalnız,ifadesiz..resimde karşılığını bulan özenilmiş doğadan,her hale giren biçimlerden,kağıda sürülen ton cümbüşünden sıkılır,resmi bitirdiniz,tükettiniz..başlamam için bu benim sıfır noktam, der..
Bu karenin resim olup olmadığına kafa yoranlara güzel cevapları olur kendisinin:
“Süprematistik Kare’yi yarattığımda tepki çok büyük oldu. Beni resim alanının dışında olmakla suçladılar. Ama sorunun çekirdeği birinin her hangi bir şeyin içinde ya da dışında olup olmaması ya da bir şeyin neden meydana geldiği değildir önemli olan kanıttır.”
Ve o kare onun kanıtı olur..
Devamında gelen;
o denli yücelltiğiniz resim sanati tarihinde üretilmiş tüm eserlerin ifade gücü aslinda bir boş karenin ifade gücü kadar bile değil
cümlesi haklı,hem de çok..
Hiçlik mevzusundan korkulmasının sebebi bu..bir resme bakıyorsun ve o sana hiçbir şey anlatmıyor,kendinle yalnızsın,yalınsın..
Adam sadece resimle değil kafasında da bir ideal yaratır..Nesnesiz dünya..Şekilcilikten,değerden arınmayı ön gören,yine ütopya denilen mutlak eşitlik kavramıyla var olan bir dünya..
Senin bir evin yok,araban yok,paran yok..İşin ilginci bunlarla ilgili hayvani kaygıların da yok..Belki ben abartıyorum burasını,bir milletin,bir dinin,bir rengin yok..7 milyarın içinde sen de sadece bir sıfır noktasısın..mutlaksın,artın-eksin yok..
Şimdi bu mutlak ve tek gerçek,tek bir siyah kareyle çat çat ifade edilirken mesela Van Goghun öfkesini kırmızıyla,neşesini maviyle anlattığı portrelerinde,yani insanı daha çabuk içine alan duygunun işlenişi ve bir sürü biçim-tıpkı hayatımızdaki değerler,etiketler gibi-var olmasına rağmen gerçek yok..
Basitlik bu yüzden sevilesi,2+2=4ün ötesine geçmeye çalışanlar bu yüzden komplike ve bir o kadar da anlamsız
Boşluğu kaldırabilmek,tutunacağın bir grubun olmadığını bilerek devam etmek,hiçlikle yüzleşmek zor..insan kendini farklı kılan ‘şey’lere muhtaç ve bu yüzden siyah bir kare rahatsız eder
Materyalizmin bir adım ötesidir belki Malevich.
Not : İnternetten alıntı çok sevdiğim bir yazıdır....
Uzun bir süre önce notlarıma eklediğim için yazarın kim olduğunu bilmiyorum. Tekrar aradım ancak bulamadım...
